To był X jubileuszowy Plener Malarski organizowany przez Miejski Ośrodek Kultury w Międzyrzecu Podlaskim a zarazem V organizowany w Tęczowym Folwarku wraz z Państwem Sokołowskimi, tym sposobem to jubileusz podwójny, nie obchodzony może jakoś super uroczyście ale jednak na pewno wart wspomnienia. Przy okazji trochę historii.
Pierwszy plener to rok 2001, zorganizowany przeze mnie w Międzyrzecu, skromny ledwie 10 osobowy, uwieńczony jak zwykle katalogiem a także kartami pocztowymi z reprodukcjami prac uwieczniającymi zabytki naszego miasta. Następne dwa plenery organizowane wspólnie z Europejski Centrum w Roskoszy w latach 2002 i 2003. Z wystawami w naszej Galerii ES i Sali wystawowej Centrum. W roku 2004 pierwszy Plener zorganizowaliśmy w Krzymoszycach i gościliśmy jeszcze w roku 2005 i 2006. Wiatach 2007 i 2008 przenieśliśmy Plenery do Danowki, do Gospodarstwa Agroturystycznego Państwa Demczuków. Ale w roku 2009 wróciliśmy do Krzymoszyc gdzie w tym czasie bardzo wiele się zmieniło. Nowa wspaniała baza noclegowa, jak zwykle świetna kuchnia i gościnność sprawiły że rok 2010 to następny Plener w Krzymoszycach i myślę że następny w roku 2011 także. W czasie tych plenerów zapraszałem artystów z całej Polski od Szczecina do Rzeszowa, a także bywało że z zagranicy. Przez te wszystkie lata przez nasze plenery przewinęło się kilkudziesięciu artystów, niektórzy byli tylko raz, a inni zakochani w naszych stronach i naszych plenerach goszcząjuż kilka razy. Do niewątpliwych liderów należy Grażyna Jezierska, Mariusz Drzewiński, Agata Czerwińska,Tomasz Świerbutowicz którzy brali udział w co najmniej pięciu plenerach. Ostatnio często gościmy Barbarę Szubińską, Małgorzatę Hołówkę i Zbigniewa Bielawkę. Zawsze staram się tworzyć trzon artystów wokół których buduję plener, dopraszając artystów nowych, którzy z czasem zakochani w naszych pejzażach sami tworzą ten trzon, tę podwalinę. Formuła taka sprawdza się znakomicie, jeszcze (odpukać) nie zdarzyło się że ktoś z artystów wyjechał zniesmaczony atmosferą czy organizacją. Mały plusik przypisuję tu sobie, jakoś udaje mi się przez te lata tworzyć atmosferę nie tylko pracy na plenerze, ale także klimatu pleneru, co chyba jest ważniejsze. Bo bez tego nie da się tworzyć. Plener to oprócz pracy twórczej, miejsce wymiany myśli, poglądów artystycznych. Artyści jak każda grupa zawodowa, potrzebują spotkań. Praca w pracowni, bez szerszych kontaktów często bywa nudna. Plener, oprócz spotkań na wernisażach, czy raczej po wernisażach, jest jedną z niewielu form kontaktów artystów plastyków, l dobrze żeby tak pozostało.

Andrzej Szczerbicki