Dariusz Fiet - urodzony w 1960 r.

Studiował w PWSSP w łodzi na Wydziale Malarstwa i Grafiki. Dyplom w 1986 r. w Pracowni Technik Wklęsłodrukowych prof. Leszka Rózgi oraz Pracowni Malarstwa prof. Stanisława Fijałkowskiego. Wystawy w Polsce i zagranicą.

darek@fiet.pl
www.fiet.pl

Poproszono mnie o napisanie kilku słów o moim malarstwie. Nie mam zwyczaju komentować swojej twórczości. Posłużę się cytatem mojego ulubionego poety i znawcy malarstwa -Zbigniewa Herberta:
Zachowane widomości o życiu holenderskich malarzy są skąpe, należą oni do rasy artystów, którzy pozostawiają po sobie dzieła, a nie skargi i lamenty. Naprawdę, nie ma tu wyjątków dramatycznych, niezdrowych rumieńców, żadnych sensacji. Cała ziemska egzystencja streszczona jest w paru datach - urodzin, wyzwolenia na mistrza, ślubu, chrztu dzieci, śmierci wreszcie. Można im tylko pozazdrościć. Jakiekolwiek były nędze i blaski ich kariery, rola ich w społeczeństwie, ich miejsce na ziemi były niekwestionowane, zawód uznany powszechnie i tak oczywisty jak zawód rzeźnika, krawca czy piekarza. Nikomu nie przychodziło do głowy pytanie po co istnieje sztuka - ponieważ świat bez obrazów byłby po prostu niepojęty. To my jesteśmy ubodzy, bardzo ubodzy.
Znakomita część sztuki współczesnej opowiada się po stronie chaosu, gestykuluje w pustce albo mówi o historii własnej, jałowej duszy. Dawni mistrzowie, wszyscy bez wyjątku, mogli powtarzać za Racinem - „pracujemy po to, aby podobać się publiczności", to znaczy wierzyli w sens swojej pracy, możliwość międzyludzkiego porozumienia. Afirmowali widzialną rzeczywistość z natchnioną skrupulatnością i dziecięca powagą jakby od tego miały zależeć -porządek świata i obroty gwiazd, trwałość niebieskiego sklepienia. Niech pochwalona będzie ta naiwność.

„Martwa natura z wędzidłem"- Zbigniew Herbert

P.S.
Pojawiłem się w Międzyrzecu Podlaskim za sprawą mojej ukochanej Violi. Pragnę podziękować jej rodzicom za ten cud natury.

MAGDALENA PASTUSZAK urodzona 1973 r. w Warszawie.

Doktor sztuk pięknych. Wykładowca na Wydziale Sztuki Nowych Mediów – PJWSTK w Warszawie. Studia na: Wydział Historii Sztuki UJ, Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie. Absolwentka Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie. Członek SMTG w Krakowie.

Prace w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą.

Najważniejsze wystawy, nagrody i wyróżnienia:
2010 – Wystawa zbiorowa „Chopinowi nie wysłane listy” w Galerii „Brama” Zamość
2010 – Wystawa zbiorowa „Chopinowi nie wysłane listy” w Galerii „MDK”, Szczebrzeszyn
2009 – Galeria Delta, Szczecin; „U artystów”- Stare Miasto, Olsztyn; rysunek, Polsko-Niemieckie Centrum Kultury im. Arno Holza , Kętrzyn; „Dzieba leśna”, II Biennale, Muzeum Zamojskie, Zamość

2007 – „Pan Cogito – nowe wizualizacje”, Galeria Miejska – Pasaż Tertila, Tarnów; „Konstrukcjadekonstrukcja”, Galeria PJWSTK, Warszawa; „Daj im przyszłość”, Urząd Miasta St. Warszawy, Warszawa (pierwsza i druga nagroda); Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego, Bydgoszcz; Centrum Sztuki Współczesnej, Gorzów Wlk.
2006 – „Grand Prix Młodej Grafiki”, Bunkier Sztuki, Kraków; Centralny Instytut Ochrony Pracy, Warszawa

1998 – La Fratta, Sinalunga, Włochy; „Taste Life Johnnie Walker 98”, CSW, Warszawa (pierwsza nagroda); „Internet Graphic Design Competition”, Japonia (pierwsza nagroda) 1997 – „IDEA 97”, ZPAP, Toruń (wyróżnienie); „ Biennale Sztuki Projektowania”, Bunkier Sztuki, Kraków.

WłODZIMIERZ PASTUSZAK (ur. 1949).

Doktor sztuki, doktor nauk technicznych. Prodziekan Wydziału Sztuki Nowych Mediów Polsko-Japońskiej Wyższej Szkoły Technik Komputerowych w Warszawie. Adiunkt w Zakładzie Grafiki Projektowej i Litografii Wydziału Artystycznego UMCS w Lublinie

wpastuszak@pjwstk.edu.pl
www.wlodzimierzpastuszak.pl

Publikacje książkowe:
W. Pastuszak „Przygotowanie maszynopisów do automatycznej percepcji” – 1977 r.
W. Pastuszak „Kolor czy barwa – wstęp do grafiki komputerowej” – 1993 r.
W. Pastuszak, P. Szpygiel „Zagadki grafiki komputerowej” – 1998 r.
W. Pastuszak „Barwa w grafice komputerowej” – 2000 r.
W. Pastuszak „Trzy spojrzenia na barwę” – 2005 r.
W. Pastuszak „Grafika wydawnicza. Vademecum projektanta” – 2007 r.

Udział w wielu projektach badawczych (grant KBN, grant wewnętrzny KBN, badania własne MEN/KBN, badania statutowe,programy U E)

Ważniejsze wystawy indywidualne i zbiorowe:
2005 – Wystawa indywidualna w Galerii „EAS”, Warszawa
2005 – Wystawa indywidualna w Galerii UMCS, Lublin
2006 – Wystawa indywidualna w Galerii „PJWSTK” Warszawa
2007 – Wystawa indywidualna w Galerii UMCS, Lublin
2007 – Wystawa indywidualna w Galerii „Medium”, Warszawa

2007 – Wystawa indywidualna w Klubie „Samotnia”, Puławy
2008 – Wystawa indywidualna w Galerii „Medium”, Warszawa
2009 – II Zamojskie Biennale Sztuki, Zamość

2009 – Wystawa indywidualna w Galerii „Zapiecek”, Warszawa
2010 – Wystawa indywidualna w Muzeum Zamojskim, Zamość
2010 – Wystawa indywidualna w Galerii „Art Montparnasse”, Paryż
2010 – Wystawa zbiorowa Chopinowi nie wysłane listy w Galerii „Brama”, Zamość
2010 – Wystawa zbiorowa Chopinowi nie wysłane listy w Galerii „MDK”, Szczebrzeszyn
2010 – Wystawa zbiorowa Artyści UMCS 2010 w Galerii „Zajezdnia”, Lublin
2011 – Wystawa zbiorowa Artyści Art Montparnasse w Galerii „Art Montparnasse”, Paryż (luty)
2011 – Wystawa w duecie z Wanda Szyksznian Emergencja w Muzeum Polonii Węgierskiej, Budapeszt (luty-kwiecień)

Prace w zbiorach Zamojskiego Towarzystwa RENESANS oraz w zbiorach prywatnych w Polsce, Czechach, Niemczech, Danii, Austrii, Francji, Szwecji, USA.

Aneta Pliszka

e-maił: aneta_pliszka@wp.pl

Urodzona w Białej Podlaskiej. Przez wiele lat związana z pracownią plastyczną MOK w Międzyrzecu Podlaskim. Studia na Wydziale Artystycznym Instytutu Sztuk Pięknych UMCS w Lublinie. Dyplom w Pracowni Druku Wypukłego prof. Maksymiliana Snocha oraz aneks z fotografii w pracowni dr Ireny Nawrot-Trzcińskiej w 2003 roku. Od 2008 roku instruktor w pracowni multimedialnej MOK w Międzyrzecu Podlaskim. Zajmuje się grafiką warsztatową, rysunkiem, malarstwem i fotografią.

Linoryty Anety Pliszki to eksplodujące światłem życie. Inspiracją jest przyroda a uściślając, klimaty magicznego Arboretum w Bolestraszycach. Misterne obrazy nie są jednak bezpośrednim, żywym zapisem zjawisk. Powstają ze szkiców, którymi są kadry złapane podczas spacerów obiektywem jej Nikona. Doskonałą decyzją jest realizacja tematu w technice linorytu. Autorka precyzyjnie, punktowo tnie płaszczyzny linoleum, by następnie, tak żmudnie opracowane matryce po mistrzowsku odbić czarną farbą na białym papierze. W efekcie otrzymuje bardzo efektowne kompozycje, w których z resztek czarnej nicości wyłaniają się świetliste niczym duchy organiczne a zarazem dynamiczne kształty. Dzięki dobrze zestawionym partiom światła i cienia, prace te posiadają niebywałą iluzję przestrzeni. Formy sprawiają wrażenie jakby wychodziły z płaszczyzny, bądź odwrotnie jakby nas chciały wchłonąć - bezwzględnie sobie podporządkować. Odczucie prawdy emanujące z obrazów, autorka uzyskuje przeciwstawiając wymodelowaną bryłę organicznych elementów i rozwibrowane światła, abstrakcyjnym płaszczyznom czerni. Tak skromne z pozoru środki, zastosowane przez Anetę, pozwalają nam zauważyć piękne, wyrafinowane a zarazem niebywale przekonujące obrazy natury, które zaskakują oryginalnością i świeżością spojrzenia. Być może następnym razem na spacerze zobaczymy jakiś fragment rzeczywistości jej oczami.

Marek Sak

Piotr Welk

Studiował na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom uzyskał w roku 1998 w pracowni prof. Waldemara Świerzego. Pracuje jako adiunkt na ASP w Warszawie w katedrze multimediów.

Obraz ma swoje własne życie. Ja próbuję umożliwić mu zaistnienie.

Jackson Pollock

Piotr Welk jest fatalnym grafikiem komputerowym. Niby zna wszystkie programy na wylot, a kompletnie nie potrafi imitować rzeczywistości! Niby te certyfikaty, dyplomy międzynarodowe; niby go cenią i stoją w kolejce do współpracy, a udawać realności nie potrafi... Te jego struktury organiczne, wykresy złożoności - kompletnie nie są analogowe, ciężko je odbić z blachy, trudno naświetlić na płótno i powiesić w salonie obok beksińskich i siudmaków. Jego prace są też niebezpieczne, bo oddychają niczym szalone bity szpiegowane na szalce Petriego. A więc żyją i zarażają miliony innych komórek, które tymczasem rosną poza kadrem, pęcznieją i pochłaniają kolejne galaktyki zdarzeń. Jeśli Absolut istnieje, to ma swój ładunek, ferromagnetyczny constans – efekt motyla ku cyfrowym tajfunom feromonów. Okruchy tego podmuchu klonują się i brzęczą na wietrze jak metalowe tukany ułożone w patern nowych okoliczności Starego Wszechświata. ł¹ródło bije niczym Shibalba w filmie Aronofskiego.

Jeśli może istnieć coś bardziej romantycznego niż wskrzeszenie martwego ciągu znaków w bajki robotów, to niech mnie ktoś oświeci. Póki co pozostanę przy zdaniu:

- Welk jest fatalnym „komputerowcem“. Jest Wielkim Kreatorem.

Mi Szeski (Paweł Miszewski)

Ewa Borowska

Studia na Wydziale Artystycznym UMCS w Lublinie. Dyplom w 1981 roku. Uczy plastyki w II Liceum Ogólnokształcącym im. Emilii Plater w Białej Podlaskiej. Tworzy w różnych technikach malarskich - pastelu, akrylu, akwareli. W dorobku artystycznym 20 wystaw indywidualnych oraz udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych i plenerach malarskich. Mieszka i pracuje w Białej Podlaskiej.